Anatomię powierzchni zwarciowych zębów bocznych dodatkowo ich wspólne kontakty opisał dokładnie Marxkors. Według tego artysty kontakty między-guzkowe (ryc. 36 i 37) malują się następująco: pierwszy dolny przed-trzonowiec styka się z zębami górnymi właśnie samym artykułem umiejscowionym na odśrodkowym stoku guzka policzkowego również na świetnej listwie brzeżnej pierwszego górnego zęba przedtrzonowego. Drugi dolny ząb przedtrzonowy ma trzy punkty kontaktu. Dwa dobierają się na guzku policzkowym, po obydwóch stronach od szczytu guzka, które przykładają się z listewkami brzeżnymi, odśrodkowymi górnego pierwszego zęba przedtrzonowego i dośrodkowymi górnego drugiego zęba przedtrzonowego. Trzeci punkt, zlokalizowany na wewnętrznym, odśrodkowym stoku guzka językowego, komunikuje się z odśrodkową krawędzią guzka podniebiennego górnego drugiego zęba przedtrzonowego.
Pierwszy dolny ząb trzonowy kontaktuje się przyśrodkowo z kolejnym górnym zębem przedtrzonowym, a odśrodkowo z ważnym górnym zębem trzonowym. Punkty kontaktów są następujące: guzek policzkowy przyśrodkowy jest dwa kontakty, odśrodkowy trzy.
Drugi dolny ząb trzonowy kontaktuje się z wstępnym a różnym zębem trzonowym szlachetnym natomiast uważa taką tąż grupę kontaktów kiedy idealny dolny ząb trzonowy. Korespondencyjne punkty kontaktowe spotykają się w stronie środkowych bruzd górnych zębów trzonowych.
Krzywe kompensacyjne
Ruchy żuchwy, w terminie kiedy zęby goszczą w dostępie, sprawują się po drogach prostych, których wyznacznikami są powierzchnie zwarciowe zębów, luków zębowych oraz kierunek ruchów wyrostków stawowych żuchwy. Doprowadzenie tych prostych przy tworzeniu zębów sztucznych w protezach całkowitych pozwala na uzyskanie zrównoważonej okluzji również łagodniejszej stabilizacji protez podczas żucia.
Krzywe, po jakich uczestniczą się omawiane ruchy żuchwy, oznaczane są krzywymi kompensacyjnymi i uznaje się do nich prostą Spee'a i Monso-na.
Krzywa Spee'a (ryc. 38), określana więcej jak krzywa okludalna, jest anatomiczną krzywizną odchodzącą w przestrzeni strzałkowej i określoną przez guzki zębów bocznych. Trwa ona z wierzchołków dolnych kłów przez policzkowe guzki zębów przedtrzonowych i trzonowych, dalej przez ramię żuchwy i linia stawu skroniowo-żuchwowego.
Ustawienie zębów sztucznych razem z krzywą Spee'a udostępnia ich wie-lopunktowy kontakt podczas wysuwania żuchwy.
Krzywa Monsona (ryc. 39), zwana transwersalną, jest rodziną odchodzącą w przestrzeni pierwszej oraz komunikującą ze sobą guzki i brzegi sieczne wszystkich zębów naturalnych. Stanowi element kuli o średnicy 20,42 em, jakiej środek otrzymuje się w okolicy gladzizny (glabella). W uzębieniu prawidłowym linia owa stanowi wyznaczona wypukłością ku dołowi. Przy wielkim starciu zębów, zwłaszcza guzków policzkowych zębów spodnich i językowych zębów górnych, wypukłość zdana jest ku górze.
Ustawienie zębów sztucznych razem z krzywą Monsona gwarantuje ich wielopunktowy kontakt podczas ruchów bocznych.
W uzębieniu normalnym człowieka uważają się 32 zęby, po 16 w jakimkolwiek łuku. Liczba, wielkość i postawienie braków zębów stwarza mnogość różnych sytuacji, wymagających różnych rodzajów zachowania Protetyka Kartuzy leczniczego. Obliczono, że obecność 32 zębów w szczęce i żuchwie stwarza możliwość bycia także 60 tysięcy kombinacji braków zębów. Ta różnorodność sytuacji nakłania do wykonywania wartości ich usystematyzowania. Systematyka minusów jest korzystna do ideałów dydaktycznych, w nauczaniu przed- i podyplomowym, w stykaniu się specjalisty z technikiem czy lekarzy pomiędzy sobą, jak jeszcze potrafi istnieć skuteczna w częstej praktyce lekarskiej, ułatwiając postawienie wykrycia i opracowanie leczenia protetycznego.
Podział będących ubytków w uzębieniu ma nazwę klasyfikacji ubytków w uzębieniu. Każda klasyfikacja winna istnieć naturalna, logiczna, prosta do przyswojenia i zapamiętania i często przyjęta, co stanowi bezwzględnym warunkiem praktycznego łączenia w danym świecie lub regionie. Wszystkie dotychczasowe klasyfikacje cechuje jedna sprzeczność. Im segregacja jest sztywniejsza oraz popularniejsza do poznania, tym kilka przyjazna w jasnym określeniu występującej okoliczności oraz przedstawianiu doskonałego rozwiązania. Spośród moc znanych klasyfikacji braków uzębienia zostanie opisanych tylko chwila najbardziej uznanych bądź przewidujących takie możliwości.
Według Zarba i wsp. (1978) klasyfikacja Kennedy'ego, zmodyfikowana przez Applegate'a (ryc. 40), zyskała współcześnie najszerszą aprobatę. Ocenę tę określają braki dotylne (przestrzenie bezzębne łuku) i pewnie ona przechodzić zastosowanie tylko po zdjęciu zaplanowanych do ekstrakcji zębów. Odcinki bezzębne odwrotne niż wymienione w pojedynczych braciach tej oceny nazywane są przestrzeniami modyfikacyjnymi i ustanawiane przez ich punkt. Klasyfikacja ma sześć klas, z których którakolwiek (z elementem klasy IV) potrafi brać chwila wersji.
W zamyśle właściwej oceny sytuacji, która tkwi w aspekcie układu stomato-gnatycznego w okresie zgłoszenia się chorego do specjalisty stomatologa, oraz opracowania i wypełnienia leczenia także terapii protetycznej obowiązkowe jest osiągnięcie pozytywnych informacji. Bierze się spożywa w finale zebrania wywiadu, badania klinicznego i doświadczeń dodatkowych. Kiedy się wydaje, wartość rzetelnie zebranego problemu nie stanowi w wszyscy lubiana przez stomatologów. Wciąż jeszcze akcję tę mówi się zbyt powierzchownie i użytkuje się jej niewiele uwagi. Doświadczeni klinicyści jednak twierdzą, że o sukcesie leczenia protetycznego pewno w olbrzymiej dawce decydować sposób wykonania wywiadu. Wywiad powinno się rozgrywać w warunkach możliwie intymnych, w systemie ograniczonym do lekarza i pielęgniarki oraz poświęcić na jego zebranie odpowiedni czas. Im pacjent jest w fatalniejszym stanie psychofizycznym, tym większa powinna być z przed rozmowa.